Savaşın büyük yıkım ve acılarını yaşayan "Barış Anneleri"nin her şeye rağmen barışı getirmek, çocuklarına kavuşmak için verdiği mücadeleyi ve yaşamlarını konu alıyor.

Bir grup insanın talepleri icin yol kesmesi eylemine verilen ad...    
90'lar Arjantin'inin politik atmosferinde büyük kitlelerin eylem biçimi olarak ortaya çıkan pikete; genelde işsizlerden müteşekkil Piketeros hareketi ile anılmaya başlanır. Piketeros, ana-akım medyada, yoğunlukla, maskeleri ve ellerindeki sopalarıyla, şiddet yanlısı erkekler olarak temsil edilirler. Tuz, su, un; bu baskın temsil içinde adı neredeyse hiç geçmeyen ve hareketin %70'ini oluşturan kadınlara, ctd: anibal verón aşevlerine bir ziyarettir.

İnşaat ustası Mehmet Usta ailesi ile birlikte, dinlerin ve kültürlerin kesiştiği Mardin kentinde yaşamaktadır. Mehmet Usta'nın sinema okulunda okuyan en büyük oğlu Haydar, babasının filmini yapmaya karar vermiştir. Çünkü Müslüman bir adam olan Mehmet Usta, yardımcılarıyla birlikte, tarihi bir Mezopotamya köyünde bir Süryani kilisesini onarmaktadır. Mehmet Usta'nın çevresi, Müslüman ve Süryani namazlarının birlikte kılındığı, Türkçe, Kürtçe, Arapça ve Süryanice'nin bir arada konuşulduğu, imam ve papazın aynı sofrada yemek yediği tarihin kavşağı bir ortamdır. Mehmet Usta ve çevresindekiler, aslında geçmişle geleceğin ortasında, tarih yapmaktadırlar.

İstanbul'da koyunların kurban edilmesi önceleri evin babası tarafından kendi bahçesinde gerçekleşirken şimdilerde bu, belediyeler tarafından oluşturulan halka açık merkezlerde yapılıyor. Yakın zamanda kabul edilen bir yasaya göre artık kişilerin kurbanlarını halka çık veya özel alanlara çıkarmasını yasaklıyor. 

Şimdi, profesyonel kurbancılar (kasaplar), ustaca sahnelenmiş, kodlanmış bir kitlesel cinayet gerçekleştiriyorlar. Bu ritüelleri yöneten kodların mutasyonu kişisel soruları yükseltiyor. Vahşet kurumsallaştığında, kurban tarafından provoke edilen arınma hala mevcut mudur? Vahşet nasıl izlenmeli, nasıl sunulmalı?

Bu filmde Faynot, yönetmen olarak kurban eden (kasap bn.) - aile - hayvan üçgeninde yerimi sorguluyor.

16-17-18 Mart 1988, Halepçe ve çevre köylerin kimyasal bombalarla vurulduğu günlerdir. Enfal adı verilen, Saddam rejiminin Kürtleri topyekûn katletme girişiminin bir parçası olan bu katliam, hızlı ve kitlesel bir soykırım uygulaması olarak da tarihe geçer. Halepçe soykırımından rastlantısal bir biçimde kurtulan 10 kişiyle yapılan görüşmelerden oluşturulan bir anlatı eşliğinde, arşiv görüntüleri ve yeni çekimlerle olayın bütün boyutları ele alınmaya çalışılmıştır.

Türk sineması arkasında kalan yardımcı oyuncuların hayatlarındaki zorluklar ve sıkıntıları  anlatılmıştır.Bu zorlukların yanında Beyoğlu’nun unuttukları isimleri olan bu karakterlerin sinemaya verdikleri ve onlardan aldıkları üzerinde durulmuştur.Hayatlarının her noktasına girilerek onların birebir yaşantıları gösterilmiştir.

Belgesel Ankara Kızılcahamam’da meşe odunu kömürü yapımı için,doğunun farklı illerinden mevsimlik olarak çalışmaya gelen ve burada sekiz ay kalan ailelerin yaşamlarını anlatır. Bu sekiz aylık süreç içinde çadırlarda yaşayıp,her türlü zorluğa göğüs gererek meşe odunu kömürünü üretirler.”Toruk”,bu üretim aşamasının başından sonuna kadar birbirleri için yaptıkları fedakarlıkları ve aralarındaki yardımlaşmayı konu alır.

Öteki Yüzler adlı belgeselde, bir insan hakkı sorunu olan çocuk işçiliği konusu işlenmiştir. Türkiye’de bulunan ve okuma çağında olan çocukların çalışma koşulları ele alınmıştır. Temelde sosyo- ekonomik olarak görülen çocuk işçiliği konusunu, bu belgeselde göçün ve terörün de ne kadar etkili olduğunu, çocukların gözünden yalın ve gerçekçi bir şekilde anlatmıştır.

Zaman, acımasızca geçip insanlara bir çok şeyi unuttursa da bazı anlar insanların gözünün önünde tekrarlanmaya devam eder. Bunları, çekilmiş fotoğraflar, kaydedilmiş videolar, önceden tutulmuş notlar destekler. Anılar, geçmişten arda kalmış hayata bu şekilde anlam katar. Farklı topraklara göç edip yaşamlarına oralarda devam etmek durumunda olan insanlar da geçmişlerine özlem duyarak bulundukları mekanlara alışmaya çalışırlar. Farklılıkların getirdiği zorluklar kendini zamanla alışmaya bırakır. Ardından, gezinilen yerler, yapınılan işler, bulunulan mekanlar, insanların anılarına çağrışımlar yapmaya başlar. Daha sonrasında yaşanılan hatıralar da bunların şekillenmesine yardımcı olur. Dolayısıyla, bir kişinin yaşanmışlıklarından yola çıkan bu film, bir bütün içindeki parçaların yani bölünmüş ruhun aslında insanın içindeki hatıraları simgelemekte olduğunu bize gösterir. Bu bağlamda film, memleket kavramını da bize sorgulatmaktadır.

Film Van merkezde çekilmiş olup hamal arabası kullanan kişilerin dramını vermektedir. Deprem öncesi ve sonrasında çekilen film genelde doğal olarak çekilmiştir. Hamal arabası kullanan insanların başka geçimi olmadığı için günlük kazandıkları para onlara yetmemektedir. Bu durumda çocukları rahat bir yaşam sürdürememekte…